მოსამართლეთა შრომის ანაზღაურება განსხვავდება სასამართლო ინსტანციებისა და სასამართლო სისტემაში დაკავებული თანამდებობების მიხედვით.
მოსამართლის შრომის ანაზღაურება შედგება თანამდებობრივი სარგოსგან და დანამატისგან. მოსამართლის თანამდებობრივი სარგოს განაკვეთი ზუსტად არის დადგენილი ორგანული კანონით.
რაიონული (საქალაქო) და სააპელაციო სასამართლოების მოსამართლისთვის დანამატის განსაზღვრა კი იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს პრეროგატივაა. საბჭოს განკარგულებით, 2022 წლის 1 იანვრიდან მოსამართლეთა დანამატი განახლებული ოდენობით განისაზღვრა.
გამონაკლისს წარმოადგენენ უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეები, რომელთათვის დანამატის ოდენობას უზენაესი სასამართლოს პლენუმი ადგენს.
როგორია მოსამართლეთა შრომის ანაზღაურება დღეს? ამ კითხვაზე პასუხს წინამდებარე სტატიაში წარმოგიდგენთ.
რაიონული (საქალაქო) სასამართლოს მოსამართლე:
თბილისის, ბათუმისა და ქუთაისის საქალაქო სასამართლოების მოსამართლე:
რაიონული (საქალაქო) სასამართლოს კოლეგიის თავმჯდომარე:
რაიონული (საქალაქო) სასამართლოს თავმჯდომარე:
თბილისის, ბათუმისა და ქუთაისის საქალაქო სასამართლოების თავმჯდომარეები:
სააპელაციო სასამართლოს მოსამართლე:
სააპელაციო სასამართლოს პალატის (კოლეგიის) თავმჯდომარე:
სააპელაციო სასამართლოს თავმჯდომარის მოადგილე:
სააპელაციო სასამართლოს თავმჯდომარე:
უზენაესი სასამართლოს მოსამართლე:
კანონით დადგენილი თანამდებობრივი სარგოს კოლექტიურად და პერმანენტულად ხელოვნურად გაზრდის დანიშნულებას ასრულებს, რაც სცდება დანამატის არსს.
„საჯარო დაწესებულებაში შრომის ანაზღაურების შესახებ“ საქართველოს კანონის მიხედვით, სახელფასო დანამატი – ეს არის საჯარო დაწესებულებაში დასაქმებული პირის მიერ:
ზეგანაკვეთური სამუშაოს ან/და დამატებითი ფუნქციების შესრულებისათვის მათ შორის, ღამის საათებში დასვენების/უქმე დღეს და ჯანმრთელობისათვის რისკის შემცველ სამუშაო პირობებში საქმიანობისათვის განსაზღვრული თანხა.
მოსამართლეთა დანამატის დაწესებისას აღნიშნული გარემოებები არც მიიღება მხედველობაში. ის ინდივიდუალურად კი არ განისაზღვრება, არამედ საქართველოს იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს გადაწყვეტილებით, ყოველი წლის დასაწყისში უწესდება მოსამართლეთა კორპუსს ორგანული კანონით დადგენილ თანამდებობრივ სარგოზე ყოველთვიური დანამატის სახით.
მართლმსაჯულების სფეროში საერთაშორისო სამართლებრივი სტანდარტების მიხედვით, მოსამართლის შრომის ანაზღაურება უნდა განისაზღვროს კანონით (სრულად და არა ნაწილობრივ). ბანგალორის წესების მიხედვით, მოსამართლეთა დამოუკიდებლობის უზრუნველყოფის მინიმალურ მოთხოვნათა სამი პირობა არსებობს:
შესაბამისად, მოსამართლის შრომის ანაზღაურების კანონით განსაზღვრის პრინციპი ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია მისი დამოუკიდებლობისთვის. ის უზრუნველყოფს მოსამართლის ფინანსურ სტაბილურობას, რათა ეს უკანასკნელი არ გახდეს მოწყვლადი რომელიმე ორგანოს/პირების მიერ მის მატერიალურ მდგომარეობასთან დაკავშირებით გადაწყვეტილების მიღების მიმართ.
იუსტიციის საბჭოს ხელში კიდევ ერთი დამატებითი ბერკეტი - მოსამართლეებისთვის ყოველთვიური შრომის ანაზღაურების, ფაქტობრივად ხელფასის მეორე ნაწილის, განსაზღვრა წარმოადგენს მოსამართლეთა კორპუსზე კოლექტიური ზემოქმედების მექანიზმს.
ზემოთ წარმოდგენილ რიცხობრივ მონაცემებზე დაკვირვებისას თვალშისაცემია, ასევე, სასამართლოების თავმჯდომარეებისა და მათი მოადგილეების, კოლეგიების თავმჯდომარეების მაღალი შემოსავალი, რაც მათ ბუნდოვან ფუნქციებთან შედარებით ზედმეტად არაპროპორციულად გამოიყურება.
მოსამართლეთა ფინანსური სტაბილურობა მათი ინდივიდუალური დამოუკიდებლობისა და მხარეების მიმართ მიუკერძოებლობის გარანტიაა. მოსამართლის თანამდებობას კომპეტენტური და კეთილსინდისიერი ადამიანები უნდა იკავებდნენ, რომელთა შრომაც სათანადოდ ანაზღაურდება საქართველოს ორგანული კანონით დადგენილი ზღვრული ოდენობით.
-----