თებერვლის განმავლობაში იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს სხდომა 9-ჯერ დაინიშნა: აქედან ჩატარდა მხოლოდ - 3ჯერ (სხდომები დაიწყო 1- საათამდე დაგვიანებით); გადაიდო - 6-ჯერ.
თავდაპირველად სხდომა 26 იანვარს დაინიშნა, თუმცა ორჯერ გადადების შემდეგ საბოლოოდ 1 თებერვალს 1 საათის დაგვიანების შემდეგ ჩატარდა. სხდომაზე საკითხების განხილვას საერთო ჯამში დაეთმო 38 წუთი.
სხდომას არ ესწრებოდნენ იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს და უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარე, ნინო ქადაგიძე და უზენაესი სასამართლოს მოსამართლე ქეთევან ცინცაძე.
დღის წესრიგი:
სხდომაზე განხილული ძირითადი საკითხები/გადაწყვეტილებები:
იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს წევრების პოზიცია
„ჩემი პოზიცია არის, რომ ამ საკითხს ეტყობა კოორდინაციის არარსებობა და ნაკლებობა, ზოგადად ღონისძიებების დაგეგმა როცა ხდება, აშკარად ჩანს, რომ არ არსებობს კოორდინაცია არც [იუსტიციის უმაღლეს] სკოლასთან და არც იუსტიციის უმაღლეს საბჭოსთან, მით უმეტეს და ისეთი საკითხების განხილვა ხდება, რომელიც პირადად მიმაჩნია, რომ მოსამართლეებისთვის არ არის რაიმე მნიშვნელოვანი ინფორმაციის და გამოცდილების მიმცემი და კარგი იქნებოდა თუ ვთხოვდით ორგანიზაციას, თუ უკვე დაფინანსებული არ აქვთ აღნიშნული ღონისძიება [...] მოსამართლეებთან მეტი კოორდინაციით [ჩატარდეს], ჩვენ შევთავაზებთ იმ თემებს, რომლებიც არის სასამართლოსთვის საინტერესო, მნიშვნელოვანი და შესაბამისად მოხდეს ორგანიზება უფრო ხარისხიანად. ისე არ გაგრძელდეს კიდევ პრაქტიკაში, როგორც არის. ვინ განსაზღვრავს ამ საკითხების აქტუალურობას? [...] პირდაპირ მოსამართლეები ამას არ ლაპარაკობენ, მაგრამ ხომ ვიცით ჩვენ, რომ გამოდის ძალიან უინტერესო და უშედეგო, ამიტომ იქნებ [იუსტიციის უმაღლეს] სკოლას მოვაკითხვინოთ, რომ თუ ახლა დაგეგმილია და ამის გადადება ვერ მოხდება, სხვა თემაა, მაგრამ იქნება მოგვეკითხა და თუ არის შესაძლებელი ეს აღნიშნული ღონისძიების გადადება და უფრო ხარისხიანად მოხდეს ორგანიზება [...].
როდესაც უზენაესი სასამართლოს მოსამართლე ვიყავი ხდებოდა შეხვედრები სამივე ინსტანციის სასამართლოს მოსამართლეების და ერთიანი სასამართლო პრაქტიკის ჩამოყალიბება, მოსამართლეები მსჯელობდნენ მნიშვნელოვან საკითხებზე [...] ეს იყო რეალურად შედეგის მომტანი.
ჩემი წინადადება იქნება, რომ იუსტიციის უმაღლესმა საბჭომ კვლავ წინ წამოწიოს აღნიშნული საკითხები, მოვახერხოთ ისე, რომ მოსამართლეებს მიეცეთ იმის შესაძლებლობა, რომ შეხვდნენ ერთმანეთს, გაუზიარონ ერთმანეთს მოსაზრებები და ისაუბრონ იმ თემებზე, რაც სასამართლოსთვის არის საინტერესო და არა ისეთზე, რომელიც არავითარი ინტერესის საგანს და სფეროს არ წარმოადგენს. ამასთან დაკავშირებით მე არ მაქვს იმედი, არ ვიცი არ ფინანსდება ისეთი საკითხები, რაც მართლა სასამართლოს აინტერესებს [...], ამიტომ შეიძლება ჩვენ თვითონ გამოვძებნოთ ჩვენი ბიუჯეტიდან თანხები, რომ მოხდეს ასეთი შეხვედრების ორგანიზება და როდესაც შეჯერდებიან სამივე ინსტანციის მოსამართლეები ერთიან სასამართლო პრაქტიკაზე წიგნიც გამოვცეთ [...]
[...] მოვიკითხოთ, იქნება ჩვენც ჩავერიოთ და მივაწოდოთ დონორებს ისეთი ინფორმაციები, რაც სჭირდება სასამართლოს.
[...] ბევრი მოსამართლე ვიცი, ვინც არ ამბობს, მაგრამ ვიცი, რომ მათთვის სემინარი ჩატარდა სემინარისთვის და შედეგი არ ჰქონია, და შემდეგ დაიწერება, რომ გაიხარჯა ფული ასეთი და ასეთი ექსპერტი ჩამოვუყვანეთ მოსამართლეებს [...] რომელსაც [საქმიანობას] ეწევა ორგანიზაცია, სინამდვილეში სასამართლოსთვის ეს არაფრის მომტანი არ არის და ამას, რომ აღარ ჰქონდეს ადგილი სასარგებლო რაღაცაც უნდა გაკეთდეს.
თუ არის შესაძლებელი, რომ უფრო აქტიური კონტაქტი ჰქონდეს დონორებს საბჭოსთან და იუსტიციის უმაღლეს სკოლასთან, საკითხების ჩამოყალიბებასთან, თუ ვინ უნდა იყოს ექსპერტი, შემადგენლობა, ვინ უნდა მიიღოს, რომელმა მოსამართლემ მონაწილეობა, ეს უნდა გადაწყდეს საბჭოსთან კოორდინაციით და არა ისე, რომ ვიღაცამ გადაწყვიტოს [...].მერე იტყვიან რომ ამდენი და ამდენი იხარჯება, ვეხმარებით სასამართლო სისტემას და არაფერში არ გვადგება, ეს არ გვეხმარება.“
„ეს არ არის მოსამართლისთვის საინტერესო [...] მე უბრალოდ ვერ გავიგე 17 მოსამართლეს უნდა შეხვდნენ და უნდა ჰკითხონ, მხარე როცა არის ორგანო, რა სასამართლო პრაქტიკა გაქვთ, რაღაც არ არის ეს ისეთი შეხვედრა რომელიც მოსამართლეების განვითარებისთვის, ეს არის შეხვედრა შეხვედრისთვის [...]“
„არაერთი საინტერესო ტრენინგი იქნა ორგანიზებული [იუსტიციის უმაღლესი] სკოლის მიერ მათ შორის სხვადასხვა, თვითონ მოსამართლეების მიერ შერჩეული თემატიკა იყო აქ განხილული [...] პირადად მეც მომიწია ამ საკითხებზე დასწრება და იქ გამოიკვეთა საბოლოო ჯამში ის შედეგი და მიზანი, რომ საკმაოდ შედეგიანი აღმოჩნდა ამგვარი ტიპის შეხვედრები და ძალიან დიდი დაინტერესება იყო მოსამართლეების მხრიდან, მათ ჰქონდათ ასეთი შუამდგომლობაც, რომ იქნებ თანაშემწეებისთვისაც ყოფილიყო მსგავსი სამომავლოდ გათვალისწინებული.“
იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს სხვა წევრებიც ეთანხმებოდნენ წარმოთქმულ პოზიციას.
თავდაპირველად სხდომა 3 თებერვალს დაინიშნა, თუმცა (2-ჯერ გადადების შემდეგ) 7 თებერვალს ჩატარდა, სხდომას დაახლოებით 4 საათი დაეთმო.
დღის წესრიგი:
1. სსიპ - საერთო სასამართლოების დეპარტამენტის თავმჯდომარის წერილები;
2. თელავის რაიონული სასამართლოს მოსამართლეთა წერილები;
3. მოსამართლეთა შესარჩევი კონკურსის კენჭისყრა;
4. ზოგიერთ რაიონულ (საქალაქო)/სააპელაციო სასამართლოებში პალატების/კოლეგიების შემადგენლობის განსაზღვრის შესახებ;
5. საორგანიზაციო საკითხები.
სხდომაზე განხილული ძირითადი საკითხები/გადაწყვეტილებები:
თავდაპირველად სხდომა 13 თებერვალს დაინიშნა, თუმცა გადაიდო და ჩატარდა 14 თებერვალს. სხდომას 25 წუთი დაეთმო.
სხდომას არ ესწრებოდნენ იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს და უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარე, ნინო ქადაგიძე და უზენაესი სასამართლოს მოსამართლე ქეთევან ცინცაძე.
დღის წესრიგი:
სხდომაზე განხილული ძირითადი საკითხები/გადაწყვეტილებები:
-----
courtwatch.ge-ს მიერ გავრცელებული და ვებგვერდზე გამოქვეყნებული მასალები წარმოადგენს „საქართველოს სასამართლოს გუშაგის“ საკუთრებას, მათი გამოყენებისას უნდა მიეთითოს „საქართველოს სასამართლოს გუშაგი“, როგორც წყარო.